همه اینا یه نفرن
جمعه, ۹ آبان ۱۳۹۹، ۰۱:۲۱ ق.ظ
نمیدونم چرا آدم هارو شبیه هم میبینم
حتی آدم هایی که اولین برخورد رو باهاشون دارم، انگار مدام مغزم بطور ناخودآگاه دنبال یدونه وجه مشترک میگرده با آدمای قبلی که میشناسه
خیلی اذیتم میکنه این رفتار
درسته که توی عمر کمم آدم های زیادی رو دیدم و شناختم
اما دلیل خوبی برای این نیست که همه رو مثل هم ببینم
حتی گاهی وقتا برای خودم سناریوهای عجیبی درست میکنم که خودمم خندم میگیره
مثلا همه این آدم ها یک نفرن و میخوان من رو غافلگیر کنن
یا اسمی که روی خودشون گذاشتن جعلیه
یا مثل آدم فضاییا چهره خودشون رو تغییر دادن
شاید همه اینها بخاطر اینه که منتظر چیزی هستم
منتظر اتفاقی که خودمم تعریف دقیقی ازش ندارم
یه چیزی بین غافلگیری و خاطرات گذشته و مرور و هیجان
یا همه این چهارتا باهم
چقدر جالب :))
واقعاً از اینهمه شباهت می مونم :)
من علاوه بر همه ی این فکرها گاهی فکر می کنم همه ی اینا و آدمهای اطرافم مثل فیلمن و منو دنبال می کنن و بهم جهت میدن و همه چیز رو میدونن و توی همه چیزه زندگی من دست دارن!