امروز

از این لحظه روز تولدم شروع شده و پیامای تبریک دونه دونه برام ارسال میشن...

همرو رد میکنم و منتظر پیامایی میمونم که هرگز برام فرستاده نمیشن

مثل پیام تبریک تو

که حتی فکر کردن بهشم یه رویای محضه...

امروز تولد منه و یاد روز تولدت برام زنده میشه

همون لحظه ای که با اشک برات پیام تبریک نوشتم و نمیدونستم سند کنم یا نه..

ولی اونقدرا هم بی معرفت نبودم

یادته کی بود؟

همون روزایی که فکر میکردی باید خیلی هوامو داشته باشی

چون گناه داشتم

و گناهم این بود که با چشمای بسته عاشقت شدم 

و هیچکس نتونست این چشم های کورم رو به روی حقیقت باز کنه...

 

حماقت میکنم هردم تورا میبخشمت باری

سماجت میکند عشقت دراین گیر و گرفتاری

الهی گو گناهم چیست کز عشقش همی سوزم

مرا از غم رهایی ده از این احوال بیماری

 

پی نوشت: شعر از خط خطی های خودم و دارای رمز است :)