سال جدید!

یادمه یه زمان هر اتفاقی که میوفتاد از هرچیزی ناراحت یا خوشحال میشدم میگفتم حرفم رو میزدم. ولی الان خیلی وقته نه اینکه نخوام، نمیتونم این کار رو انجام بدم. انقدر به دلایل مختلف جلوم گرفته شده که حس میکنم با نوشتن هم غریبه شدم و نمیتونم طوری که قبلا خودم رو با نوشتن خالی میکردم الان هم همونقدر راحت قلم دستم بگیرم و انقدر بنویسم که یا خوابم ببره یا خسته بشم. اما خوبیش این بود که سبک میشدم. من امسال خیلی تغییر کردم. اونقدری تغییر کردم که دیگه کسی نخواد یا نتونه گوش هاش و حواسش رو بهم هدیه بده تا با ذوق از دلخوشیام یا با بغض از ناراحتیام براش بگم. اونقدری عوض شدم که کسی نخواد یا نتونه باهام هم کلام بشه. شاید خسته باشم اما خوشحالم از تغییرم. خوشحالم که یه دوره سخت افسردگی رو پشت سر گذروندم طوری که هنوز که هنوزه بعضی شبا با تعجب به خودم میگم تو همونی هستی که هرشب صدای هق هقت از این اتاق بلند میشد. هرشب. خوشحالم از انتخابای امسالم. از اینکه انتخاب کردم توی یه مدرسه معمولی درس نخونم از اینکه انتخاب کردم وبلاگ بزنم انتخابام برای شعر گفتن کتاب خوندن و پادکست گوش دادن و موسیقی هام و حتی انتخابم برای اینکه چه فیلمی رو ببینم. انتخابم برای اینکه چطوری دکور اتاقم رو عوض کنم و انتخابم برای قران خوندن و انتخابم برای اینکه خیاطی یاد بگیرم هرچند نتونستم ادامه بدم و الان درحد یه جوجه بلدم ولی خوشحالم. از اینکه این اواخر انتخاب کردم دوباره نقاشی بکشم خوشحالم. امسال برای من سال بدی نبود و بخاطر بد نبودنش خوشحالم و ازش ممنونم. یکم نگرانم برای سال جدیدی که قراره بیاد. سالی که قراره جدی تر درس بخونم جدی تر به خودم برسم و جدی تر چیزایی که دوست دارم رو دنبال کنم. نگرانم برای عید بیچاره ای که قراره همه درس نخوندنای سالم رو توش جبران کنم و نگرانم بابت امتحانات و بعد از اون نگرانم بابت تابستونی که هیچ برنامه و ایده ای براش ندارم. فردا عیده و من یه کتاب ناتموم، دوتا لباس ناتموم، یه نقاشی ناتموم و دو سه تا شعر ناتموم دارم. یادمه بابا میگفت برای لحظه سال تحویل باید همه کارای نصفه و نیمتونو انجام داده باشین و همه چی مرتب باشه ولی خب امسال نرسیدم. در هرصورت ان شاالله عید مبارکی باشه :))