بدون عنوان فقط خالی کردن ذهن

انگار تنها دغدغه ای که اینروزا دارم و میخوام خودم رو خالی کنم زبانه!

دریایی از کلمات توی ذهنمه که همش اعتراضه

بیشتر ازهمه اعتراض به خودمه

باورم نمیشه تا دو دقیقه پیش دلم میخواست یه متن طولانی فقط غر بزنم و بنویسم تا خالی شم

ولی انگار اونم ازم گرفته شد

بخاطر این حافظه مسخره ای که دارم و همه اتفاقای بد و ناراحت کننده رو دور میریزه

تا حدی که وقتی بابا از پیشم رفت و بعد یه مدت، یکم سعی کردم به خودم بیام، دیدم دارن چپ چپ نگاهم میکنن، که تو حق موفقیت ها و خنده های خیلی کوتاه رو هم نداری!

ولی از یه جهت هایی هم خوبه

نمیدونم

باز دارم هرچی توذهنم میاد رو خالی میکنم روی کیبورد

یکمی خستم از همه چی

انقدر خستم که نکشیدم برم قسمت قانون های نانوشته رو توی وبلاگ راه بندازم

انگاری من یه ادمم که پر از ایده برای زندگیمم ولی هیچوقت سعی انچنانی براش نمیکنم