زندم

من هنوز زنده هستم. زنده به معنی اینکه میتونم زندگی کنم. به معنی خوبش. دلم میخواد این خبر رو به همه اون هایی که میخواستن جلوی زندگی کردن و زنده موندنم رو بگیرن برسونم. من هنوز آهنگ هایی که دوست دارم رو گوش میدم، برای خودم وسیله میسازم، برای خودم لباس میدوزم، هنوز میشینم و فرندز میبینم و میخندم و هنوز کتاب هام رو نصفه رها میکنم و میرم سراغ بعدی. من هنوز مثل بچگیام انیمیشن میبینم. به چیزهای خیلی کوچیک و مسخره میخندم. هنوز برای تک تک لحظاتم برنامه ریزی میکنم. اون خوراکی و میخورم که دوست دارم. میرم برای خودم ماکارونی درست میکنم و آشپزخونه رو چرب میکنم تا مامانم سرم غر بزنه. من هنوز شعر میخونم و مشاعره میکنم و هنوز مینویسم. هنوز با عذاب وجدان درسام رو شب امتحان میخونم. من مثل همیشه توی آینه به خودم نگاه میکنم و لبخند میزنم و خوشحالم که زندم. خداروشکر میکنم که زندم، یعنی زندگی میکنم! بعضی وقتا لازمه آدم برای خودش یادآوری کنه که زنده ست.

همین