نه نه نود و نه

 

تاریخ امروز نه نه نود و نه هستش

خب به درک واقعا. مگه چه فرقی با روزای دیگه داره

امروز صبح یکی از دوستام که خیلی وقت بود ارتباط نداشتیم پیام داده بود و بعد از آرزوهای قشنگ مصنوعی و حرف های مزخرف، گفت قرن دیگه این موقع ما زنده نیستیم. خب بهتر!!! این خیلی طبیعیه که افراد خیلی کمی ۱۱۶ سال زندگی میکنن. نمیدونم اینهمه تب و تاب برای چیه؟ شایدم به قول یکی دیگه از دوستام، زندگی من زیادی بی شوق و ذوق شده. ولی من اینطور فکر نمیکنم. یکی میگه آرزوی خوب کنید، یکی میگه دعا کنید، یکی به اونایی که دوستش داره پیام (دوستت دارم) میفرسته. یه سوال بپرسم. روزهای دیگه و ساعت های دیگه مگه نمیشه آرزو و دعا و ابراز علاقه کرد؟

 شاید من از یه سیاره دیگه اومدم که به این چیزها توجهی ندارم. سعی کردم بهونه بیارم و کلاس رو بخوابم ولی بهونه خودش اومد و مسموم شدم انگار. سردرد هم گرفتم. ناراحت کننده بود، نه بخاطراینکه مریض شدم و نه بخاطر اینکه کلاس هام رو از دست دادم، فقط برای اینکه دیشب برنامه ریزی کرده بودم نصف کارهامو سرکلاس ها انجام بدم از جمله تکلیف و ادیت ویدیو و دانلود فیلم های مورد علاقم و ... و الان به شدت خسته و ضعیفم و خوابم میاد و فکرنمیکنم امروز به دردبخور باشم. چقدر بده وقتی نقشه شوم میکشم که صدای معلما رو میوت کنم و به کار خودم برسم، همه چی برعکس میشه.

نه نه نود و نه خود را چگونه گذراندید؟ با سردرد و دلدرد و کور شدن از لپ تاپ و اشک مصنوعی و کلی تکلیف و.....