بعد مدت ها

باید بنویسم تا هر روز سنگین تر نشم. تو این مدت علاوه بر ننوشتن، به وبلاگای دیگه هم سر نمیزدم. انگار نه حوصله خودمو داشتم نه بقیه رو. زیادی بهانه گیر شدم. فاصله بین خودم و آدما داره اذیتم میکنه. هم فاصله فیزیکی هم غیر فیزیکی. و همه اینا به کنار، از صبح زود بیدار شدن بدم میاد.

چی میشد مدرسه ها همیشه عصری بودن. مثلا از ساعت ۱ تا ۶ یا چمیدونم حتی شب هم بهتر از ۷ صبحه. خیلی برام عجیبه که قبل از کرونا چطور میتونستم هر روز ۱۱ یا ۱۲ بخوابم و ۶ صبح بیدار شم. 

مورد بعدی که این روزا اذیتم میکنه و ازش خوشم نمیاد کتابهای خلاصه ست. فکر کن یه کتابی رو تا انتها بخونی بعد بفهمی خلاصه بوده و مترجم حتی توی مقدمه هم این اشاره رو نکرده که این کتاب نسخه کامل نیست و خلاصه ست. اذیت میشم از این اتفاق. حتی اگه نسخه اصلی خیلی حجیم و خسته کننده باشه ترجیح میدم اصلیشو بخونم تا خلاصه. 

و الان،‌ اینها رو ساعت ۹ صبح نوشتم و فکر کردم پستش کردم اما الان دیدم یادم رفته گزینه اخرو بزنم.!